മരിക്കുമേന്നോർപ്പിക്കുന്നദിനം,

അറിയാത്ത ദൂരം കുറിക്കുന്നവളായിരിക്കും ഞാനോ,
മരിച്ച ദിനങ്ങളിൽ ജീവിച്ചോ എന്നു വിചാരിക്കുന്ന
നേരം നീങ്ങിയിട്ടുള്ള ഒരു നിമിഷം.

എന്റെ ഉള്ളിൽ തലോടിയ വേദന,
പാതിരാത്രി വെളിച്ചത്തിൽ നീങ്ങുന്ന
ഉറക്കമുള്ള ആലോചനയുടെ
അജ്ഞാതമായ പാതയിലേക്കുള്ള വഴിതിരിച്ചലുകൾ.

ദിവസങ്ങൾ മറക്കുമ്പോൾ,
ഓരോ ഉണർവിൽ തിരിയുന്നത് ഞാനോ,
എന്നാൽ മരണം പ്രിത്യക്ഷമായി നില്‍ക്കുമ്പോൾ
മരണം മാത്രമോ?
ജീവിതം മരണത്തിൽ മറിഞ്ഞു പോകുന്നില്ലെങ്കിൽ,
എന്താണ് ഞാനെന്നുറപ്പുള്ളത്?

ആ മരിച്ച ദിനങ്ങൾ,
അവിടെ എനിക്ക് കാട്ടിയിരുന്ന
കത്തിയ കനിവുകളുടെ വാക്കുകൾ
ഇനിയും നിലകൊള്ളുന്നുണ്ടോ?
അല്ലെങ്കിൽ അതിന് മുന്നേ,
ഞാനെത്രവും തിരഞ്ഞു കൊണ്ടിരിക്കും,
ഒറ്റ നിമിഷം പോലും നഷ്ടമാകാതെ.

മരിക്കുവാനുള്ള ദിനങ്ങൾ,
പ്രതീക്ഷകളില്ലായ്മയുടെ സാന്നിദ്ധ്യമായും
ഞാനറിയാതെയായിരിക്കും
മരണത്തിനുള്ള പോരാട്ടം.
പക്ഷേ, മറന്നതുപോലുള്ള
ഈ ദിനങ്ങളിൽ എത്ര നിമിഷങ്ങൾ
ജീവിതത്തിന്റെ പൊർച്ചയിൽ കൊടുത്തു.